Nog maar 2 weken als aupair en dan zijn de 3 maanden werken al weer over! Om heel eerlijk te zijn: ik kijk er naar uit! Weer lekker verder reizen en mooie dingen gaan zien ipv zo op 1 plek blijven. Alhoewel ik hier ook al best wel veel gezien heb!

Een aantal weken geleden ben ik samen met een andere aupair Emma, op pad geweest. We hebben de "surf highway" gereden, wat een grote roadtrip langs strandjes is om de mount. Taranaki heen. Ondanks de regen en het slechte weer was het erg gezellig en hebben we toch alles op ons lijstje kunnen doen. Zo wilden we een van de parken in. Door de regen was het erg modderig maar we besloten toch gewoon te gaan lopen. En ja, je raad het al.. Ik ging onderuit!! Na flink gelachen te hebben besloten we maar weer voorzichtig terug te lopen. Ik mocht heel lief Emma's sjaal lenen om op te zitten want mn hele achterste was nogal vies.. Hoe leuk het ook was om eindelijk een vriendin in de omgeving te hebben, na 1,5 week moesten we alweer afscheid nemen omdat Emma weer verder ging.

Gelukkig nam de familie me ook mee met leuke uitstapjes zoals de musical "Beauty and the beast", en zijn we wezen schaatsen. Of nouja, ik met de kids. De ouders bleven aan de kant staan en lieten het aan mij over aangezien ik de "expert" was in schaatsen ;). Wat nog even vies tegenviel, want ik stond nog geen minuut op het ijs of Eva (5) hing aan mn been dat ze hulp nodig had. Boem! En we lagen op de grond.. Ze was er dan ook snel klaar mee en ik kon gezellig verder schaatsen met Cohen (7), we hebben samen echt dubbel gelegen om zijn schaatskunsten ;).

Maar doordeweeks moet er natuurlijk wel gewerkt worden! Om 7 uur opstaan en de kids klaar maken voor school en wegbrengen. De oudste twee, Joel (11) en Theo (9) doen eigenlijk alles zelf, ik moet ze alleen aanspreken dat ze niks vergeten zijn. En ik help de jongste 2 dan. Als ik terug kom plof ik eerst meestal op bank en kijk wat tv voordat ik de hele bende mag gaan opruimen. Tegen de tijd dat ik ze weer op moet halen is het hele huis keurig netjes, en een uur laten ligt alles weer overhoop.. Waar doe je het eigenlijk voor?! Maarja, dat zal wel de struggle van elke ouder zijn..!

Een paar weken terug had ik helaas flink de griep te pakken. Ik voelde me ontzettend beroerd en lag vrijwel alleen maar in bed. Wat ongeveer zo ging: ik werd wakker en strompel uit bed. Probeer zo goed mogelijk de kids te helpen en daarna naar school te brengen. Ik kwam terug en dook meteen weer mn bed in. Dan ging rond half 2 mn wekker zodat ik ze weer op kon halen. Waarna ik weer in slaap voel viel in op de bank en de kids me wakker maakten als ze me nodig hadden.. Niet echt ideaal, maar het werkte! En dat ging zo voor een hele week! Gelukkig was het daarna over en voelde ik me weer stukken beter. Elise (de moeder) had inmiddels wat warme kleding voor me gekocht omdat ik het altijd zo koud heb, superlief van dr! Want ja, het is hier dan ook winter. Maar de jongens gaan nog steeds in korte broek en zonder schoenen naar school.. Gekke kiwi's!

Ergens halverwege hadden de kids ook nog eens 2 weken vakantie! De eerste week had ik ook lekker vakantie en ik heb voornamelijk lekker niks gedaan. Gewoon uitslapen en heel veel boeken lezen! De tweede week moest Elise weer aan het werk dus had ik de kids de hele dag alleen. Vaak waren er een paar bij vriendjes spelen of kwamen opa en oma langs om ze allemaal mee te nemen naar de speeltuin. Ik had ze gelukkig dus niet altijd alle 4 ;). De jongste 2 vroegen al de hele week of ze naar het zwembad mochten en toen de oudste 2 weg waren, heb ik ze dan eindelijk mee genomen om te zwemmen. Met 1 kind dat niet kan zwemmen dus constant aan je arm hangt en de andere die alleen in het ondiepe kan zwemmen was dat best een uitdaging! Maar het was leuk! Zo was Eva nog nooit in het diepe bad geweest en nu kon ze daar samen met mij in en had ze de grootste lol. Cohen zat voornamelijk in de glijbaan en was helemaal gelukkig. Na wat voelde als 5 uur vond ik het wel genoeg geweest en gingen we ons omkleden. Bleek dat we er nog maar 2 uur waren! Haha het is toch wat minder ontspannend als je constant op 2 kids moet letten ;). De allerlaatste dag ben ik nog met alle vier de kids naar de nieuwe minions film geweest. Na 5 min gaf Eva al aan dat ze moest plassen. Zucht, oke dit word gezellig. Na 10 min wilde ze even in de spiegel kijken maar dit kon ze zelf doen want ze wist waar het toilet was. Na 20 min kreeg ik eerst een jas, daarna schoenen, maillot en vest op mn schoot gegooid. (Ik voelde me de ultieme moeder..) En na 30 min hing ze al huilend over me heen of we al naar huis gingen. "Uhh nee, we hebben nog een uur." Help! Gelukkig was ze een poos stil met een spelletje op mn telefoon en vond ze het geweldig om languit in het gangpad te gaan liggen. Ik kon me er niet meer druk om maken! Gelukkig zaten de jongens met open mond te kijken! :)

Twee weken terug kwam ik in contact met een andere aupair Svenja, en we besloten af te spreken. Ze bracht nog een ander meisje, Jana, mee en zo had ik eindelijk weer wat vrienden ;). Ze gaf aan dat er een groepsapp is van alle aupairs in Taranaki, en aangezien het kalfseizoen net is begonnen er inmiddels een hele boel nieuwe aupairs in de omgeving zijn! Ze wilden met een aantal naar Waitomo om de glowworm caves te bezoeken. Ik had nog een voucher liggen voor 1 van de grotten, dus ik wilde graag mee! Ik zou samen met 3 andere meiden op zaterdag erheen rijden, en er waren nog 2 andere autos die op vrijdag al gingen. Allemaal duitse meisjes! Uiteindelijk waren het 10 duitsers en ik :'). Een van de meisjes Judith gaf al aan dat ze zo blij was dat ze bij mij in de auto zat, want dat konden ze tenminste Engels praten!

We gingen rond 6 uur al op weg en na 3,5 uur rijden kwamen we aan in Waitomo. Helaas kregen we daar de te horen dat de tours niet doorgingen omdat de groten vol stonden met water.. De meiden hadden de optie om zich voor de volgende ochtend in te schrijven wat ze toen maar hebben gedaan. Omdat ik een voucher had voor een andere cave zijn we toen naar mijn tour gereden (1 min verder op), maar deze grot stond ook vol. De enige optie voor mij was om een andere tour te doen die diezelfde middag nog vertrok. Aangezien ik de voucher had en dus niks hoefde te betalen vond ik dat geen probleem (de voucher was $200 waard). Omdat het nog vroeg was hebben we eerst nog een wandeling gemaakt door het bos en zijn we daarna wezen lunchen. Na de lunch besloten de andere meiden ergens heen te rijden en een langere wandeling te doen en ging ik op weg om mijn tour te doen. Aangezien deze 5 uur zou duren hadden we afgesproken dat de meiden die in mij auto zaten meegingen met de rest op weg naar het hostel. Ik zou dan laten in mn eentje die kant op gaan.

De tour die zou gaan doen was een 'droge tour' dus we zouden niet in het water gaan. We kregen een paar mooie overals aan en een harnas met touwen. We begonnen met een kleine wandeling waar we ons zelf aan een touw moesten vastklikken zodat we niet perongeluk naar beneden konden vallen (lucky me!!). Op een gegeven moment kwamen we bij een platform aan en vanaf hier zouden we 100 meter naar beneden abseilen. Supervet! Terwijl we zo abseilend naar beneden gingen zakten we langzaam aan in de "lost world cave". En dat was echt magisch! Het was een hele grote open ruimte vol met ruige grote rotsblokken. Er was maar een kleine opening waardoor wij heen waren gekomen maar dit gaf de cave een klein beetje licht. Het was een beetje mistig maar er kwamen wat zonnestralen door de opening wat het nog mooier maakte. Halverwege bleef ik dan ook even hangen om dit gewoon even allemaal in me op te nemen. Maar er werd al geroepen dat ik niet te lang stil kon blijven hangen want we moesten als een groep tegelijkertijd beneden komen. Eenmaal beneden aangekomen werden we vlak naast de wilde rivier gedropt die door de cave stroomde. Hierna moesten we wat omhoog klimmen aan de rechterkant en kwamen we dan in de echte cave uit. Hier was dan ook geen licht en moesten we onze hoofdlampen aan doen. Heerlijk klimmen en klauteren over grote rotsblokken terwijl we vast zaten aan een touw. (Wist ik zeker dat ik een keertje niet zou vallen!) Ergens halverwege klommen we in een kleinere grot en moesten we onze lampen uitdoen zodat we konden zien dat de hele grot was gevuld met glowworms. Prachtig! Na een momentje van 'ooh' en 'aah' moesten we weer naar boven. Op een hele ouderwetse ladder.. Een hele lange ladder.. Na die helemaal te beklommen hebben waren we bijna aan het einde en tegen de tijd dat we weer buiten stonden was het al helemaal donker buiten. Ik was helemaal uitgeput van de 3,5 uur rijden in de ochtend en daarna nog een tour van 5 uur, dus toen ik bij de auto kwam ging ik eerst gewoon even voor 10 minuutjes zitten. Aangezien ik daar koud van werd toch maar gaan rijden. Het hostel was namelijk een uur verder op. Na eindelijk daar aangekomen te zijn hadden de meiden gelukkig nog wat eten voor me overgehouden en met een kop thee viel ik al bijna in slaap. Snel lekker mn bed ingekropen en binnen 5 minuten was ik in slaap.

De volgende ochtend weer op tijd opstaan want nu hadden alle andere meiden hun tour en ik moest ze rijden! Aangezien ik nog steeds moe was heb ik maar een dutje gedaan op de achterbank terwijl ik op ze wachtte. Nadat ze terug waren moesten we namelijk weer 3,5 uur rijden naar Hawera! Al met al erg vermoeiend het was zeker leuk!

Toen ik dan eindelijk thuis kwam vroeg Corryn (de vader) of ik nog even bij Cohen wilde kijken want hij wilde mn verhalen horen. Dus ik nog eventjes zachtjes langs geweest en hij bestookte me meteen met een heleboel vragen en hij was super enthousiast. Ik zei dan ook dat als hij later groot dit ook maar moest doen. "Nee", zei die. "Ik weet al wat ik later ga doen als ik groot ben. Dan ga ik naar Nederland en kom ik jou opzoeken". Nawwwhh wat een schatje!!

Ik heb elk weekend vrij en mag dan lekker doen waar ik zin in heb. Wat meestal begint met geen wekker zetten, want er is toch niks lekkerder om natuurlijk wakker te worden om 7.30 van schreeuwende en huilende kinderen die ruzie maken om de afstandsbediening.. (Ik zit serieus te twijfelen of ik ooit nog wel kinderen wil! :o Zelfs als je even naar de wc wilt heb je geen privacy want dan bonken ze op de deur net zolang tot je open doet!).

Het afgelopen weekend was het erg mooi weer en wilden Matthieu en ik samen de berg gaan beklimmen. We kenden mekaar van de Orange House in Hastings en waren dan ook blij verast nadat we er achter kwamen dat we nu allebei op het moment in Taranaki zijn. Daarom moesten we zeker even even gezellig samen wat doen! Mount. Taranaki it is! We vertrokken vroeg in de ochtend en begonnen met een kleine wandeling van 1,5 uur. Overal was sneeuw en het pad was erg ijzig en dus erg glibberig! 3 x raden wie er het eerst op de grond lag.. Hierna liet ik Matt maar voor me lopen zodat ik beter kon zien waar ik wel en niet kon lopen. Het pad bestond voornamelijk uit traptreden en het gebeurde dan ook wel een paar keer dat mn ene voet zo doorgleed naar de volgende tree en ik in een ongemakkelijke spagaat kwam, tegen de tijd dat Matt doorhad dat ik niet meer vlak achter hem liep en zich wilde omdraaien stond ik al weer op 2 benen en deed ik net alsof er niks aan de hand was haha. Halverwege was er een klein riviertje waar we over heen moesten door op grote stenen te stappen. Maar er lag alleen wel sneeuw op de stenen. Dus halverwege de rivier kwam ik vast te staan. Ik wist namelijk zeker dat als ik mm voet zou opliften ik mn balans zou kwijt raken en ik de rivier zou belanden! "Help!" Gelukkig kwam Matt me redden en ben ik niet nog een keer gevallen :). Aan het einde van de wandeling deden we nog een mini 10 minuten wandeling naar een waterval en daarna besloten we de 4 uur durende omhoog te klimmen naar de top. Ondanks alle sneeuw was de zon wel erg warm en ging al snel 1 laag kleding uit, en een uur later nog 1 tot ik overbleef in mn hemdje met mn jas eroverheen. Na 3 uur geklommen te hebben kwamen we een koppel tegen die ons adviseerde om niet verder naar boven te gaan. We hadden niet de juiste spullen voor dat. We konden wel naar rechts afslaan want daar was een berghut waar we even van de zon konden genieten. Dit hebben we dus ook maar gedaan. Na 10 minuten in het zonnetje verdween de zon ineens achter de berg en binnen enkele seconden was de hele berg omringd door wolken. We besloten dat het tijd was om weer naar beneden te gaan. Het was ook ineens weer koud dus alle lagen kleding konden weer aan! Na de wandeling naar beneden gehad te hebben vonden we dat het tijd was voor wat warms dus hebben we even lekker gelunched met een warme kop thee. Na weer opgewarmd te zijn moesten we dezelfde route van 1,5 uur weer terug en waren we rond 6 uur savonds weer terug bij de auto. Die nacht sliep ik als een baby!

Corryn zorgt voor ongeveer 60 koeien en heeft zelf 20 kalfjes als hobby. Afgelopen vrijdag moesten die gewogen worden en aangezien ik hier al eerder mee had geholpen vroeg hij of ik weer mee wilde helpen. Samen met zijn vader gingen we aan de slag. Na alle koeien uit de wei gehaald te hebben moesten ze in een soort hek (weet de naam niet) en Corryn gaf ze dan een vitamine prik en opa een ander soort gel op de rug (ook geen idee hoe je dat noemt) waarna ze de koeien de weegschaal opstuurde waar ik ze woog en alles opschreef. Was best leuk!

Terwijl ik dit zo schrijf moet ik ineens denken aan hoe lastig het soms is om de Nederlandse woorden te herrinderen. Aangezien alles in het engels is en ik, op skypen met mn ouders na, helemaal mn eigen taal niet meer spreek vergeet je soms gewoon wat woorden. Zo kwam er laats een man naar me toe die Nederlands tegen me begon te praten en ik automatisch terug antwoord "goedemiddag, how are you?". Of dat ik met mn ouders aan het skypen was en vertelde dat ik zo moest ophangen want ik moest met de auto naar de garage. Waarom? "Ja, de batterij was plat". Huh? Of ik bedoelde dat de accu leeg was vroeg mn vader. Uhh, ja dat dus haha! Het is gewoon zo gek dat je hersenen ineens in een andere taal denken! Maar alleen maar goed voor mn Engelse vaardigheden natuurlijk! Ik zit dit te typen in mn kamer en elke 5 min hopt Eva naar binnen om te kletsen, en ze verteld me net dat mn Engels heel erg goed is! Jippie :)

Nou dat was t wel weer voor de afgelopen 3 maanden. Ik kwam er achter dat ik ook al heel lang geen fotos meer heb geplaats van NZ dus dat zal ik nu ook wel even doen!

Oh en voor ik het vergeet: heel erg bedankt voor alle leuke en lieve kaartjes die ik heb gekregen voor mn verjaardag! Mn kast hangt er vol mee :)

Liefs Lianne