Back in Hastings
Om aan te sluiten op mn vorige blog: mn tas was netjes aangekomen in Napier! Nick kwam me ophalen van t vliegveld en na 2 maanden was ik weer terug in the Orange House. Maar beter dit keer! Voorheen waren Nick en Monzi de managers maar aangezien Monzi alweer terug was in Duitsland was er een managerplekje vrij. En Nick had kunnen regelen dat ik dat de 2e manager werd! Wat houd in: het hostel schoonhouden, dagelijks stofzuigen, keuken netjes houden, bedden afhalen/opmaken, check-ins rondleiden enz enz. En in ruil daarvoor gratis accomodatie plus $200 per week waar we de boodschappen en benzine van betalen. Ideaal!
We begonnen met werken op een wijngaard maar helaas was er na een week al geen werk meer.. Uiteindelijk kregen we een baantje voor een tuiniersbedrijf. Een echte baan, geen backpackers en dan ook geen backpackersloon meer, maar wel $20 per uur! Wij waren blij :). We werkten voor grote bedrijven en voornamelijk ook rijke mensen. Bv een boerderij met groot landschap eromheen van n Amerikaans stel. Ongeveer 600 hectare land en zo hadden ze onder andere een eigen bos waar ze kalkoenen los lieten zodat als er gasten waren ze deze konden schieten, of een eigen stuk meer waar ze zelf kunnen vissen. Bizar! Of een andere plaats waar we voornamelijk bomen planten en het landschap onderhouden van een gasthuis. Het is een groot 8-persoonslandhuis en er is een groot zwembad, jaccuzi, tennisveld, uitzicht over de zee en bergen, grote moestuin, terras met dure beelden enzo. En dat allemaal voor een gasthuis! Voordeel van deze baan is dat we echt op prachtige plaatsen komen en naar hele dure jaloersmakende huizen kunnen staren.
Helaas heeft het de afgelopen tijd erg veel geregend dus konden we niet echt werken. Ook de storm die vanuit Australie overkwam hielp niet echt mee. Zo gauw als die over was hadden we dan wel weer extra werk in omgevallen bomen omzagen en wegbrengen ;). Op dit moment ben ik wel weer werkloos en verveel me nogal. Het hostel is nog nooit zo schoon geweest en uit pure verveling alle kasten maar opnieuw ingedeeld. Ik maak de keuken ongeveer 4 keer per dag schoon. En mensen vroegen al of ik wel helemaal oke was want uurtje geleden zat ik alle speelkaarten op volgorde te leggen.. Tsjaa..
Maar gelukkig nog 1 weekje en dan gaan we weg uit Hastings en op n mini-vakantie! (Daarover meer in mn volgende blog!)
Ik ben momenteel de enige 'Dutchie' in het hostel en praat dan ook helemaal geen Nederlands meer! Af en toe op skype en dan struggle ik ineens heel erg met mn eigen taal haha. Maar alleen maar heel goed voor mn Engels! :)
Het is alweer tijdje geleden dat ik wat geschreven heb, maar zoals jullie zien: heb momenteel niet heel veel spannends beleefd.
Ohja, heb ondertussen ook n auto gekocht! Hadden we nodig voor werk. :)
O en als ik dit blog nog beetje grappig wil maken.. Ik had weer n dommigheidje op werk. Ik moest de grond om de geplante bomen plat maken en daarvoor gebruikte ik een hark. Op een gegeven moment was ik een beetje duizelig en zag zwart voor mn ogen, dus ik liet de hark vallen en wilde de boom grijpen. Je raad t waarschijnlijk al: met volle kracht stond ik op de hark en die kwam dan ook keihard in mn gezicht.. AUW! Ik was alleen maar heel erg blij dat niemand dat gezien had. Later die dag ook nog eens 3 x met mn hoofd tegen n boom geknald. T was gewoon niet mijn dag.
Gister lekker uiteten geweest voor Nick zn verjaardag en van t weekend gaan we een wijntour doen met 1 van de meest beroemde wijnmakers van Nieuw Zeeland! Heel veel zin in!
Meer heb ik eigenlijk niet te vertellen, saaai haha. Maar binnenkort komen er weer leuke en vooral warme verhalen! :)
Liefs Li
Woofing
Ik wilde eigenlijk nog een blogje doen met Campervan deel 3 maar er is niet zo heel veel meer te vertellen over die laatste paar dagen. We hebben nog wat mooie plaatsen bezocht en konden ook nog heerlijk 2 dagen naar het strand!
Op zondag kwamen we Paul en Sally tegen. Eline en ik zouden nog 2 weken in Christchurch blijven maar de hostels waren een beetje prijzig dus leek "wooffing" ons wel wat. Willing Workers On Organic Farms, oftewel: werken in ruil voor accomodatie en eten. Dit kon bij Paul en Sally! Samen met paps en mams daar savonds nog gegeten en voor de laatse x in de camper slapen. We mochten voor de 2 weken dat we daar waren de auto van Sally lenen (superchill!) dus konden we mooi mee om onze ouders uit te zwaaien de volgende dag. Heel gek om ze weer uit te moeten zwaaien.. Tot over 8 maanden!
Bij Paul & Sally hadden we een eigen bungalow tot onze beschikking! Met 2 slaapkamers, douche, keuken en TV.
Heeeel chil! Sochtends aten we zelf, en smiddags en savonds aten we Dan samen in het huis. Paul heeft een varkensboerderij dus (op 1 avond na) aten we elke avond pork! In alle varianten zoals steak
en bacon enz. Heerlijk!
Als tegenprestatie moesten we natuurlijk wel werken. We hebben Sally een paar dagen geholpen in de tuin, onkruid
plukken enzo. En 1 dag ook compost in de tuin scheppen, lekker de hele dag met varkenspoep bezig.. Eline zat er lekker mee te kliederen en had Dr hele handen vol! Heeft ze uiteindelijk aan de hond
afgeveegd.. Hahah arme hond :'). Uiteindelijk toch nog veel gelachen die dag! Ook hebben we een paar keer bij de varkens moeten helpen. De eerste x mochten we helpen bij de "weening". De kleine
biggetjes van de moeders scheidden zodat ze naar de " grow unit " kunnen. We joegen alle biggetjes naar het midden in een soort kraal en degene die ontsnapten mochten we achterna rennen. Als we ze
allemaal hadden gingen ze de wagen in. Het kwam wel eens voor dat de trekker met wagen de vorige lading biggetjes nog aan het weg brengen was zodat we moesten wachten. We kropen dan ook in de kraal
en gingen lekker tussen alle schattige biggetjes zitten :) Is een hele rustgevende en kalmerende therapie! Dit soort werk vonden we helemaal niet erg om te doen!
N paar dagen later moesten de biggen alweer opnieuw geinsemineerd worden en dat was een hele nieuwe ervaring.. Dmv een katheter konden we de "pigsemen" naar binnen laten lopen. Al die biggen worden daar harstikke opgewonden van en ze schreeuwden het uit, en besprongen zonder pardon op elkaar. Wat Eline en ik eigenlijk hilarisch vonden! ;) Als we klaar waren met n big moesten we met n spray op de kop een streep achter laten zodat je wist dat je die had gehad. Aangezien t valentijnsdag was hebben we stiekem een paar hartjes gespray'd. Was t toch nog beetje romantisch voor ze ;).
In de weekenden gingen we naar Arjen en Jantine in een plaats vlakbij. Nederlandse mensen en Arjan doet eigenlijk precies t zelfde wat pap thuis ook doet. Groentezaadvermeerdering in de kassen. We hebben ook meegeholpen bij de spinazie oogst, en dat voelde dan ook een beetje als thuis! Op de vrije dagen hebben we n beetje rondgetourd met de auto. Langs Cave stream, Castle hill, Rakaia Gorge. Allemaal prachtig!
Op Eline haar verjaardag waren we ook vrij, en ze wilde graag een dagje naar de spa! Samen dus heerlijk een dag in hete baden gezeten en helemaal ontspannen! :) Eergister n beetje rondgedwaald in Christchurch door de parken en het museum.
En vandaag, maandag zou ik dan terugvliegen naar Hastings, en Eline later naar Melbourne. Gisteravond had ik een smsje gekregen dat mn vlucht later was, dus konden we wat later weg. Nadat ik mn tas
had ingecheckt vanochtend kreeg ik te horen dat mn vlucht was gecancelled.. Nice..
Eline zou bij de band op mn tas wachten die weer terug gestuurd zou worden en ik ging op weg naar de balie om iets anders proberen te regelen. Ik kon via Auckland dan gelukkig toch naar Napier
gaan. Moest ik wel meteen mn tas ophalen, meteen weer opnieuw inchecken en naar de gate gaan, want t vliegtuig ging al over 5 min. Eline kwam me vertellen dat mn tas er nog steeds niet was, dus wij
maar een steward getackeld of die ons kon helpen. Ze waren mn tas kwijt. Ofcourse. Alweer. Ik denk dat ik het maar op mn afvink lijstje moet zetten voor als ik weer ga vliegen.. Maar t schattige
oude mannetje ging me helpen! Na heel veel deuren langs te zijn gegaan had ie m gevonden! Hoera! Snel door naar de gate en een beetje gehaast afscheid nemen van Eline :( Maaarr ik had mn vlucht
gehaald! Inmiddels zit ik nu op Auckland te wachten op mn volgende vlucht en ik hoop dat als ik zo aankom op Napier mn tas daar ook maar is..
Ik laat t jullie weten in mn volgende blog!
Liefs X
Campervan - deel 2
Vorige keer… Nee grapje, mogen jullie zelf lezen ;)
Toen we de volgende ochtend wakker werden in Nelson was het zondag en gingen we weer naar de kerk. Alweer werden
we door mensen uitgenodigd voor de lunch, en na een heerlijke kom soep en lekkere broodjes gingen we weer verder omhoog. We eindigden in Takaka naast een prachtige natuurlijke bron met het
helderste water van de wereld. Heel mooi! We hebben nog een leuke wandeling door de heuvels gedaan tussen de koeien en de schapen. (Overal poep op het pad, vond Eline wat minder leuk, haha. ) En
eindigden nog op het stand waar we bijna wegwaaiden. Maar we hebben er wel zeehonden gespot!
Na weer een paar dagen van veel rijden kwamen we bij Franz Jospeh aan. Hier konden we een wandeling doen zodat we de prachtige glacier konden bewonderen. Heel indrukwekkend!
En weer door naar Wanaka en Queenstown. Hier wilden Eline en ik de beroemde bungeeswing doen. In een speciaal
busje gingen we dan, stiekem toch wel vol zenuwen, op weg. Eenmaal aangekomen kregen we wat uitleg en mochten we naar het platform lopen. Er waren verschillende opties om naar beneden te swingen en
nadat we een paar mensen op de normale manier hadden zien gaan dachten wij bij onszelf “ach het is toch al eng, laten het achterstevoren en op de kop doen..”. We hebben erg hard gegild. Wel een
heerlijke adrenaline kick ;).
Dag erna weer op weg. Naar Milford Sound dit keer. Na een hele lange en eenzame weg door prachtige natuur kwamen
we aan en hebben we een bootcruise geboekt. Ik denk dat dit tot nu toe de mooiste plek van Nieuw Zeeland is! Met de boot over het blauwe heldere water tussen de hoge ruige bergen door. We hadden
het heel erg getroffen met het weer en de zon was lekker warm op onze rug. Ik heb tig foto’s gemaakt, en net toen ik dacht nu heb ik wel heel veel van hetzelfde zagen we dolfijnen! Een hele groep
zwom vlak voor en naast de boot. Ze waren erg enthousiast en sprongen lekker door het water heen. Prachtig! (Kan ik ook weer van mn bucketlist afstrepen J). We waren heerlijk rozig en helaas
moesten we weer terug om een slaapplekje te vinden. Nog even snel langs de supermarkt. Was een mooie aanbieding van 4 zakken chips voor 5 dollar zei paps dus dat werd in de kar gegooid. Die dag
ervoor hadden Eline en ik alleen ook al 2 zakken gehaald, en toen we bij de camper aankwamen bleek er ergens nóg een zak verstopt te zitten.. :0 Zaten we dan met 7 zakken naturel chips (ik geloof
dat we een favoriet hebben) hahahah oepsie!
In Gore de volgende dag weer een kerk bezocht en bijna werden we weer uitgenodigd, maar we hadden al andere
plannen dit keer. We zouden kennissen opzoeken in Owaka Valley. Op een grote boerderij met heel veel verschillende dieren kregen we weer een rondleiding, en werd er wat geklets door de ouderen en
geschreeuwd door de kids. Ze waren érg enthousiast dat er bezoek was ;).
Eline stapte nog es een keer in de koeienstront, was dr telefoon kwijt, maar door een grote zoektocht door de weilanden gelukkig toch nog gevonden! Uiteindelijk uitgeput in slaap gevallen.
Groetjes van ons allemaal!
Campervan - deel 1
Inmiddels al weer een tijd onderweg zo met z’n viertjes in de camper. Volgens mij was ik het vorige blog geëindigd dat we op weg waren naar Cape Reinga. Ik was hier al een keer eerder geweest maar het was er nog steeds net zo mooi! Ik moet eerlijk zeggen dat ik al niet meer zo goed weet hoe, wat en waar we precies gestaan hebben. We rijden elke dag gemiddeld 3 tot 4 uur per dag en elke nacht slapen we weer ergens anders. Supermakkelijk met zo’n camper! We komen aanrijden, zoeken een mooi plekje en klaar. Iemand begint met koken en savonds is het een kwestie van de tafel inklappen en het bed opmaken. De volgende ochtend word ik dan bruut mn bed uitgeschopt aangezien mijn bed weer omgetoverd moet worden tot tafel. We eten wat en kunnen dan alweer op weg. Tussendoor maken we gereld stops bij mooie plekken, doen we een activiteit of wandelen we een berg op.
Tot nu toe hebben we al veel mooie plekken gezien. We bestuderen op de kaart hoe we precies gaan rijden en wijken ook vaak een beetje van de planning af. Zo belandden we de eerste zondag in Te Awamutu en gingen we daar ook naar de kerk. Hier kwamen we Vaughn en Jeni tegen. Hele aardige mensen die ons uitnodigden om bij hun thuis te komen lunchen. Ze woonden op een melkveebedrijf en die dag moesten de koeien (1000 stuks) gemolken worden. Of we een rondleiding wilde over de boerderij en misschien ook wilden proberen om te melken! Nou, vooruit dan maar ik zou t ook wel even proberen. Heel leuk maar ik was alleen maar bang dat die koeien op me zouden piesen ;). Savonds namen Vaughn en Jeni ons nog mee naar Waitomo en hebben we mooie glowworms gespot.
Na een tip van ze gingen we de dag erna naar het Kiwi house en hebben we dan eindelijk échte kiwi’s gespot! Beetje gekke bolle beestjes eigenlijk, haha! Na uurtje daar rondgelopen te hebben gingen we door naar Tauranga en hebben we n dagje op t strand doorgebracht. De dag hierna gingen we langs Napier en Hastings en kon ik even laten zien waar ik 2 maanden heb doorgebracht.
We overnachten vaak naast de zee, een meer of een riviertje. Zo ook in Fielding, tussen Hastings en Wellington in. Hier was een prachtig riviertje en Paps en Eline wilden daar even heen om te gaan zwemmen. Het leek mij te koud dus ik ging gewoon mee met mn kleding nog aan. Het was een mooie rivier en de stroming was best sterk. Vol goede moed stapten we in de rivier met onze slippers aan. Papa roept al een week lang dat ie met zn kont in het water wilde dus tegelijkertijd met Eline ging die midden in de rivier zitten. Nou ik weet niet van de twee het hardste gilde dat het koud was hehe! Het water kwam inmiddels tot boven mn knieën en de stroming was al sterker geworden, dus papa en ik probeerden ons uit alle macht samen staande te houden. Een stukje verderop lukte dit minder goed bij Eline. “oh oh” hoorden we. Gevolgd door een grote “plons”. “Nee, nee, nee, nee” zeiden wij al.. En ja hoor, Eline kegelde ons zo allebei omver. Zij grote pret omdat ze toch zwemkleding aan hadden, en ik iets minder aangezien ik mijn kleding nog aanhad!! Later was het eigenlijk toch best hilarisch en konden we er hard om lachen. Paps en ik waren in de hele situatie wel allebei een slipper verloren, allebei de linker ;). Helaas.. Toen we er even later genoeg van hadden wilden we nog even onze voeten afspoelen. Hup, 2e slipper ook weg! Achja, niet dat ik nog wat had aan die ene..
De dag erna op naar de Ferry in Wellington. De Ferry zou er 3 uur over doen naar de overkant, en dan zouden we eindelijk aankomen op het zuidereiland! Ik was kotsmisselijk dus heb niet veel van de tocht meegekregen en was blij toen die over was.
Toen ik weer vaste grond onder mn voeten had voelde ik me gelukkig al weer iets beter en van Picton gingen we meteen door naar Nelson.
Word vervolgd in mn volgende blog… Oeh spannend! Hahah!
Liefs X
Goed begin van 2017
2017 was ontzettend goed en leuk begonnen maar er was wel een minder leuk dingetje. Janne en Iris gingen verder en Eline en ik bleven in Auckland. Samen met Iris had ik natuurlijk 3 maanden samen gereisd en we zijn echt hele goede vriendinnen geworden. We moesten dan ook wel even slikken toen we uit mekaar gingen! Maar we gaan elkaar natuurlijk wel gewoon weer zien in NL :)
Eline en ik zouden nog tot 10 januari moeten wachten tot onze ouders aan kwamen in Auckland, dus dat betekende dat we nog 8 dagen over hadden. We waren inmiddels wel een beetje klaar met Auckland en verveelden ons. We wilden iets doen! Dus maar op internet naar goedkope bussen gekeken en uiteindelijk zijn we op de bus gestapt naar Rotorua. Hier was het allemaal een stuk leuker en meteen ook een paar leuke mensen ontmoet waar we gezellig mee hebben afgesproken. Wat ook toevallig was, was dat Janne en Iris ook net 2 dagen in Rotorua waren! Jippie! Daar ook meteen mee afgesproken natuurlijk!
Nadat zij ook weer verder moesten wilden Eline en ik eens een activiteit doen. Na een heleboel foldertjes doorgespit te hebben waren we het er over eens dat we een 'horsetrek' wilden doen. Even gebeld en we konden meteen mee de volgende ochtend. Eenmaal daar kregen we eerst een helm aangeboden. Het meisje keek naar me, keek naar de helmen, keek weer naar mij en besloot toen dat mijn hoofd veelste klein was en dat ik een kinder helm kreeg. Supercool.. Maargoed, hierna kregen we een paard toegewezen, dus dat was ik zo weer vergeten. Eline kreeg "buddy" en ik kreeg "boy". De drukste natuurlijk. Terwijl alle paarden rustig in de bak stonden te wachten tot we gingen vertrekken liep die van mij alleen maar rondjes en lekker met zn hoofd te zwaaien. Ik vond het wel grappig. ;) De trek ging door weilanden, een stukje bos, de heide en door de heuvels met prachtig uitzicht over de stad en het meer. Heerlijk relaxed en ontspannend! Boy wilde niet netjes in het rijtje lopen en als een ander paard hem wilde inhalen nam die gauw een sprintje zodat ie weer voorop liep. "Laat hem weten wie de baas is", zei het meisje die de trek leidde. Ja dat probeer ik.. Haha het was een beetje uitdaging maar dat maakte het alleen maar leuker. Ik kreeg m inmiddels wel door! Na 1,5 uur waren we weer terug en kon ik amper meer lopen :'), maar het was het waard!
9 januari gingen we weer terug naar Auckland en de 10e op weg naar het vliegveld! Heel gek maar ook weer heel fijn om pap en mam weer te zien! Voor mij alweer 3 maanden geleden en voor Eline zelfs 4,5 maanden! Helemaal leuk :) We gingen meteen op weg om de camper op te halen. Het Engels van pap en mam is nog niet fantastisch dus gelukkig waren wij er om ze te helpen en de uitleg over de camper aan te horen ;) Het is een superdeluxe ding en hartstikke groot. Letterlijk je hele huis op wielen! Via de kaart hadden we al in grote lijnen de route uitgestippeld en we gingen op weg. Na een poosje rijden hadden we een gratis camping gevonden en konden we uitstallen. Pap en mam deden even een dutje en wij gingen proberen te koken. Je kan letterlijk je kont niet keren, maar het is ons gelukt! Na het eten onze bedden in mekaar geknutseld en lekker gaan slapen, we waren (vooral pap en mam) uitgeput!
We gaan nu op weg naar Cape Reinga en zijn even gestopt bij een Mac Donalds voor de wifi. Mn Ipad is bijna leeg dus ik ga dit blog alweer afronden! Binnenkort een meer gedetailleerde update!
Liefs van ons allemaal!
Kerst en oud&nieuw
Allereerst nog een gelukkig nieuw jaar allemaal!! Het voelt alweer als 3 weken terug maar het is nog maar 10 dagen geleden..
Eerst maar even mn verhaal doen over kerst! Zoals jullie weten kwam Eline ook naar Hastings en die hadden we eerst even opgehaald bij de busstop. Heel gek om dr weer te kunnen knuffelen, maar aan de andere kant was het ook meteen normaal en leek het helemaal niet alsof we mekaar 4,5 maand niet hadden gezien. In the Orange House meteen aan iedereen voorstellen en even rondgeleid. Ze vond t allemaal wel prima, beetje last van mini-jetlag ook ;).
Voor kerstavond hadden we besloten om met het hele hostel (21 man) een groot kerstdinner te doen. Iedereen zou wat koken zodat we lekker veel hadden en toch ook wel een beetje op de kosten konden letten. De ochtend van kerstavond hebben Iris, Janne, Eline en ik kerstmutsen gekocht voor n aantal mensen, de kerstmuziek stond lekker hard aan en iedereen was langzaam aan al een beetje aan het voorbereiden voor het eten dus de stemming zat er al lekker in! Eline en ik wilden iets Nederlands maken en al snel hadden we bedacht om aardappelkroketjes te maken. Dit moesten we dan dus wel echt helemaal zelf doen! Dus wij aardappels en paneermeel kopen e.d. Heel veel lol tijdens het voorbereiden en nadat we onze eigen frituur hadden gemaakt was t moment van de waarheid: gingen onze zelfgemaakte creaties het redden? En dat deed het! Ze waren zo mogelijk nog lekkerder dan de normale van de winkel! Supertrots! Iedereen had zn best gedaan en er waren hele lekkere dingen! Franse, Duitse, Poolse en nog andere typische gerechten. Met voor, hoofd en nagerechten plus lekkere wijntjes was het een gezellig kerstdinner!
De volgende ochtend hadden we het zelfde idee, maar dan voor een kerstbrunch. Iedereen zou weer wat maken zodat we lekker veel hadden. Dit keer hadden we brownies gemaakt wat ook zeker in de smaak viel! Tegen n uurtje of 12 was iedereen wel wakker en konden we héérlijk buiten zitten met z'n allen. Lekker met pannenkoeken, verschillende zelfgemaakte broodjes en ga zo maar door. Wederom erg geslaagd en gezellig. Aangezien the Orange House een werkhostel is en mensen dus voor langere tijd daar blijven ken je iedereen goed en voelde dit dan ook een beetje aan als familie. Mijn Nieuw Zeeland familie :).
Voor 2e kerstdag zijn we eerst met Iris, Eline, Nick en ik naar Cape Kidnappers gegaan. Een soort van strand met prachtige hoge rosten wat een mooi uitzicht geeft. Hebben we dan ook mooie foto's kunnen maken! In de middag zijn we met een groepje van 8 naar 'Moana' geweest, de nieuwste disneyfilm. Zeker een leuke film!
Kerst was alweer voorbij dus ons avontuur ging verder. In de ochtend zou onze bus om 8.00 vertrekken. Toen we als pakezels bij de bushalte aankwamen stond daar alleen de 'manabus' maar niet de 'intercitybus' die wij moesten hebben. Volgens een aardige man op een bankje was die al weg!! Om half 8 al.. Ik dus meteen m'n tickets nachecken, en ja hoor! De bus zou om half 8 vertrekken.. Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan! Ik check het altijd!! Teveel afleiding gehad door kerst in de zon denk ik.. Maar goed we zaten met n klein probleempje! Ondertussen had de chauffeur van de 'manabus' al door dat we onze bus hadden gemist en na wat nadenken had ie voor 50 dollar p.p. nog net 4 plekjes voor ons. Dat hebben we toen maar gedaan, we hadden niet zoveel keus.. Na een reis van 8 uur in de bus kwamen we dan eindelijk aan in Auckland, hebben we ons hostel opgezocht en zijn lekker in bed gekropen.
We zijn nog naar Waiheke Island geweest. Een eiland vlakblij Auckland waar we met de ferry heen konden. Het was echt prachtig weer en helaas hadden we dat niet verwacht want anders hadden we lekker onze bikini meegenomen.. Maar gewoon van de mooie natuur genieten was ook al heel erg fijn! Volgens mij hebben we ook nog wel meer gedaan maar kan t me niet meer zo goed herinneren (hehe). Door naar oud en nieuw dan maar!
Oudjaarsdag zelf niet zoveel gedaan. Smiddags lekker beetje tutten met z'n vieren, voor t eerst sinds een heeeeele lange tijd weer mascara op! (Jippie, nu voelden we ons weer mooi!) Mooie kleding heb je niet echt als backpacker dus we waren nu al lang gelukkig dat we schone kleding aan konden :). Nog even langs de supermarkt voor wat wijn en daarna gingen we op weg naar de bar. Gezellig drankjes en dansjes doen met zn viertjes en langzaamaan kwam het gevoel van oudjaarsavond! Rond 23:00 gingen we weer terug naar ons hostel om de wijn op te halen en daarna de straat op om een mooi plekje te zoeken waar we de Skytower konden zien. Door al dat dansen hadden we best wel trek gekregen en zijn we stiekem even de Mac in gedoken om burgers te halen. "In plaats van oliebollen" was ons excuus! ;) Buiten was het súperdruk en overal waren mensen. Op straat was er amper plek en in het park ging ook al niet lukken, maar we hadden een ander idee.. Het dak van een parkeergarage! Zaten we dan. Op de grond een burger van de Mac te eten met 2 flessen wijn ernaast, en de skytower recht voor ons. Het aftellen kon beginnen! Heel gek, straten vol met mensen en iedereen begon samen af te tellen. Om 0.00 begon iedereen te juichen en kwam er vuurwerk van de Skytower af. Wel 5 hele minuten.. Ze zijn hier helemaal niet gewend aan vuurwerk afsteken namelijk.. Maar dat maakte helemaal niet uit natuurlijk, we waren vol energie en helemaal happy. Heeeel gek dat je je op dat moment realiseert dat ik in 2017 zit als allereerste van de wereld! En dat paps en mams thuis gewoon nog aan de lunch zaten! Supervet wel :)
Toen we thuis kwamen ook maar meteen even geskyped met Nederland en daarna uitgeput naar bed. De volgende dag hoopten we uit te slapen maar in een hostel met 12 man op 1 kamer gaat dat natuurlijk niet.. We zijn maar gewoon lui blijven liggen ;) Weer een fantastische ervaring rijker! Dit ga ik in iedergeval nooit meer zo meemaken!!
Eline en ik zijn inmiddels ook met goeie voornemens begonnen en gaan om de dag hardlopen en gezonder koken! Ik heb een hekel aan hardlopen, maar we moeten toch iets doen om een beetje in shape the blijven ;)
Ik hoop dat jullie ook allemaal leuke feestdagen hebben gehad en al jullie vingers nog hebben ;)
Cheers!
Nog een keer ziekenhuis en appels plukken
Lieve allemaal,
Alweer een tijdje niks van me laten horen dus maar weer tijd voor een nieuw blogje. Ik zit nog steeds in the Orange House in Hastings, en aangezien er niet zo veel bijzonders te beleven valt in deze stad is er helaas ook niet zoveel nieuws te vertellen.
Maar zoals de titel al zegt: nóg een keer ziekenhuis.. Een paar weken geleden was ik met Iris en nog 3 andere mensen even gezellig naar de bar geweest. (Was ook weer niet zo bijzonder want er waren alleen maar dronken dikke maori's daar..) Toen we weer thuis kwamen voelde Iris zich niet al te lekker ging direct naar bed. Tegen uurtje of 4 ben ik toen ook naar boven gelopen om te gaan slapen. Ik merkte toen direct dat het niet oke ging met Iris. Ze lag flink te draaien in bed en moest bijna huilen van de pijn. Samen zijn we toen weer naar beneden gestrompeld want ze had t gevoel dat ze moest kotsen. Nou dat heeft ze inderdaad flink gedaan.. Hierna lukte het haar niet meer om rechtop te gaan staan en is ze op de bank gaan liggen. Ze begon helemaal te shaken, zag heel erg bleek, bleef overgeven, huilde van de pijn en kon amper praten. We hebben de jongens wakker gemaakt want Iris moest echt naar het ziekenhuis. Alleen kon ze niet eens rechtop zitten laat staan lopen, dus we zaten wel even in paniek met zn allen. Ondertussen riep Iris maar dat ze nú een dokter nodig had, dus hebben we maar besloten om de ambulance te bellen. Gelukkig was deze er vrij snel. Nadat ik snel alle belangrijke papieren had gepakt werd ze de ambulance in geschoven. Stiekem moet ik zeggen dat ik dat natuurlijk hartstikke interessant vond en de 2 ambulancebroeders waren erg aardig en hebben ook van alles uitgelegd. Ze hadden Iris inmiddels een infuus gegeven om uitdroging te voorkomen, morfine gegeven tegen de pijn en nog wat voor de misselijkheid. Na een korte rit kwamen aan bij het ziekenhuis en kreeg Iris een bedje op de spoedpost. Terwijl de verpleegkundige Iris wat op ging frissen kon ik al het papierwerk gaan invullen. Dit was bij hetzelfde lieve griekse vrouwtje die mij toen had geholpen bij mijn pols. Ze herkende me nog en zou me weer helpen! Toen ik weer terug kwam had Iris een prachtige ziekenhuisjurk aan en was ze in slaap gevallen. Die nacht heeft ze nog verschillend keren overgeven, zijn er ongeveer 3 dokters langs geweest en heeft ze nog wat dingen over het infuus gekregen tegen de misselijkheid. En raad eens wie er de volgende ochtend een dagdienst had.. Jep, dokter Nick ;) Ook hij herkende ons nog! Hij vertelde ons dat Iris een flinke maaginfectie had opgelopen en dat dit ook vaak voorkomt onder backpackers. Dit kon verholpen worden met goed drinken, een antibiotica kuurtje en rust. Gelukkig niks ernstigs dus! "By the way, my name is Nick" zei die. Dus wij schoten in de lach, want ja ons hele hostel weet dat zelfs!! :) Tegen uurtje of 12 mochten we dan eindelijk naar huis. Nick (de manager, niet de dokter..) kwam ons ophalen en Iris mocht in zijn bed slapen. Dit was namelijk een privekamer met badkamer zodat ze niet helemaal in het stapelbed op de slaapzaal hoefde te klimmen. Ze was ook nog 3 dagen besmettelijk dus mocht dan ook niet in de keuken of andere badkamers komen. Nadat Iris eindelijk lekker lag te slapen ben ik ook maar mn bed ingedoken. Ik was namelijk al 27 uur wakker... Een nieuw record!! Die nacht stelde Monzi voor dat ik in zijn bed zou slapen zodat ik bij Iris kon blijven. We hadden dus heerlijk een kamer voor onszelf voor 2 nachten :). Gelukkig knapte Iris al snel weer op en kon ze weer normaal eten en drinken. Zo gauw ze weer grapjes begon te maken wisten we dat ze beter was en werden we weer terug gestuurd naar onze eigen kamer.. Weer een nieuwe ervaring rijker!
Na mijn pols 3 weken rust gegeven te hebben voelde het eindelijk weer goed. Ik heb geen pijn meer en kan m ook weer gewoon normaal gebruiken. Alleen zware dingen tillen of potjes opendraaien gaat nog niet helemaal lekker, maar er is altijd wel een sterke jongen in de buurt de me daarbij kan helpen ;) Ik kon dan ook eindelijk weer aan het werk, want dat was namelijk de reden waarom ik in Hastings was. Na een paar telefoontjes had ik een baantje op een "apple orchad", waar ik moest 'applethinnen', of te wel de kleine appels plukken of waar teveel waren wat extra appels plukken. Super simpel! Iris werkte daar ook al een paar weken dus we konden gezellig samen werken. De eerste paar dagen heb ik voornamelijk met Michelle gewerkt. Voor de appels in de bovenkant van de bomen moesten we een ladder gebruiken en elke keer als ik die ladder op klom keek Michelle me aan zo van: doe je voorzichtig! En Iris ook de hele tijd 'val alsjeblieft niet van die ladder!' Denken ze dat ik onhandig ben ofzo?!
We werken 6 dagen in de week van 7.00 tot 17.30 en vaak is het ook nog een 28 graden buiten. Dat zijn dus erg lange en warme dagen. Maarr ik ben al lang blij dat ik eindelijk aan het werk kan!
Afgelopen zaterdag was ik aan het werk met Tino en we waren gezellig aan het kletsen. Ik stond op de ladder ineens voel ik de ladder onder mn voeten weg glijden. Hetgeen waar iedereen bang voor was gebeurde: ik viel van die stomme ladder. Voor ik het wist lag ik op de grond met de ladder ineengeklapt onder me. Geen idee hoe het precies gebeurde maar het ging zo snel! Tino schrok natuurlijk heel erg en was een beetje in paniek. Mijn eerste reactie? Ik kreeg de slappe lach..!! Gewoon uit pure shock denk ik. Lag ik daar op de grond hysterisch te lachen, fantastisch.. Na uitgelachen te zijn stond ik op en kwam er achter dat alles nog heel was. Wel last van mn rug, billen en hoofd en flink onder de schrammen en blauwe plekken maar dat ben ik wel gewend ;). (Ik heb nu 1 prachtige blauwe bil ook). We hebben toen maar besloten om eerst even de onderste laag van de bomen te doen ipv weer op die ladder gaan staan. Af en toe word ik gewoon moe van mn eigen domme onhandigheid.. Maargoed, niks ernstigs gelukkig!
Helaas heb ik maar 2 weken kunnen werken want het werk is nu alweer klaar. We werkten te snel! Aankomende zaterdag geeft de baas een feest om te vieren dat het seizoen over is, nu al zin in! Ik ga nog kijken of ik nog een baantje kan vinden voor een paar dagen voordat het kerst is, maar ik ben bang dat dat lastig gaat worden.. Ik laat het jullie weten!
Aankomende maandag komt Eline hier! Jippie! :) De vriendin van Iris, Janne is hier ook al en als Eline hier dan ook eindelijk is kunnen we gezellig samen kerst vieren met iedereen hier in the Orange House. Na kerst gaan we met zn vieren weer terug naar Auckland en daar zijn we dan tot aan oud en nieuw. Op 10 januari komen paps en mams en dan gaan we saampies met een camper door NZ reizen!! Leukleukleuk!
En ja over een week alweer kerst... Heel bizar! Iris en ik hebben het huis hier al versierd met kerstversiering onder luid gezang van kerstliedjes maar alsnog totaal geen kerstgevoel! Het is namelijk lekker warm met een zonnetje en terwijl ik dit schrijf zit ik dam ook lekker buiten. Op de achtergrond is er iemand gitaar aan het spelen dus ik voel me intens gelukkig, gevoel van zomervakantie! Eerste kerstdag gaan we dan ook op het strand vieren! Om jullie even jaloers te maken ;)
Bedankt voor al jullie leuke en lieve berichtjes! Vooral blijven doen :)
Heel veel liefs xx
Orange house, werken en dokter Nick
Inmiddels al weer 6 weken hier in NZ waarvan al 2 weken in Hastings geloof ik. De tijd en datums haal ik constant in de war en er gebeurt ook veel te veel nieuws. De tijd vliegt!
We zitten dus in een werkhostel genaamd 'the Orange House', het lijkt niet echt op een hostel en het is dan ook gewoon een groot huis midden in een woonwijk. We zitten hier met ongeveer 30 backpackers waarvan 20 Duitsers.. Als jullie binnenkort toevallig in Duitsland zijn kijk even of er überhaupt nog wel mensen zijn daar, volgens mij zitten ze namelijk allemaal hier! :') De 2 managers die hier ook wonen en werken moeten ervoor zorgen dat alles hier een beetje lekker loopt en ze voelen een beetje als grote broers voor Iris en mij. (Ik heb altijd al een grote broer gewild! :) ) Zo met iedereen in één groot huis voel het sws alsof we een grote familie zijn met z'n allen, erg gezellig!
In Hastings zelf is er niet zo veel te beleven helaas en ik heb elke dag maar 30 minuutjes wifi dus ik moet me zelf een beetje zien te vermaken. Ik ben hier namelijk gekomen om te werken maar in de eerste week was dat helaas nog een beetje lastig ivm het weer. We verveelden ons dus nogal en vrijwel alle anderen hadden wel een baantje en waren aan het werk. Dus uit pure verveling ging ik de keuken enzo maar schoonmaken. Nu moeten jullie weten dat backpackerskeukens niet de schoonste zijn en dat niemand dit vrijwillig wilt doen! Moet je nagaan hoe erg ik me verveelde!
De dag erna kwam ik de eigenaar van het huis tegen dus vertelde ik dat hem. Hierop vroeg hij ons als we ons echt zo verveelden of we misschien iets aan de tuin wilden doen, deze is echt een oerwoud van onkruid namelijk. Aangezien we echt heel graag bezig wilden blijven zeiden we dat we dat wel wilden doen. In ruil hiervoor zouden we korting krijgen op ons hostel. Win-win!! Iris greep meteen de machete en heeft met al haar energie en woede het torenhoge onkruid vermoord. Zag er erg leuk uit haha ;) Dus nu werken we elke dag een klein beetje in de tuin en het resultaat mag er wezen al zeg ik het zelf!
Afgelopen woensdag konden we dan eindelijk aan het werk! Het hostel had een baantje voor ons gevonden, we wisten nog niet wat, alleen dat we om 8.00 uur bij de supermarkt opgehaald zouden worden. Beetje gek maar Iris en ik hadden er toch zin in! Uiteindelijk moesten we dus op een vineyard werken. We moesten de hele dag 'butt rubbing' doen, wat neerkomt op de blaadjes van het onderste deel van de boomstam afhalen. Of zoals Iris zei: "we moeten dus gewoon bomen aaien." Supereasy! Alleen was ik net heel enthousiast een half uurtje bezig toen ik een flinke pijn in mijn linkerhand voelde, natuurlijk ging ik gewoon heel stoer door met mijn werk en probeerde de pijn te negeren. Eenmaal thuis was m'n hand nog steeds erg pijnlijk en ook opgezwollen dus had ik er een zak ijs opgelegd, ervan uitgaande dat het de volgende dag wel weer over zou zijn. Dat was dus niet het geval.. De volgende ochtend was m'n pols 2 keer zo dik, ik kon m'n vingers amper bewegen en ik had nogal veel pijn. Iedereen zei dat ik naar de dokter moest gaan maar daar had ik niet zo'n zin in. Eerst heb ik nog even in de tuin gewerkt met alleen mijn rechterhand, want die functioneert nog prima. Hierna heb ik even voor de zekerheid mijn verzekering gebeld om te vragen tot hoever ik verzekerd was en hierna hebben de jongens mij toch maar naar het ziekenhuis gebracht.
Eenmaal daar zat er een hele lieve vrouw achter de balie die mij op weg geholpen heeft met alle papieren e.d. wat ik in moest vullen, en ze zou ervoor zorgen dat ik zo snel mogelijk geholpen zou worden. Ze kwam namelijk zelf uit Griekenland en ze vond dat wij mede Europeanen elkaar toch een beetje moesten helpen :) Na een uurtje gewacht te hebben kwam de dokter me onderzoeken. Wát een lekker ding was die dokter zeg! Hahaha! En ook nog eens super aardig! Hij kwam er al snel achter dat de spier in m'n pols overbelast was en daarom zo ontzettend veel zeer deed. Ik heb nu pijnstilling wat ik in moet nemen en een brace voor de stevigheid. En als de pijn weg moet ik oefeningen gaan doen met mijn hand en pols. Het kon wel 4-6 weken duren zei die.. Dikke pech dus. :( Nadat mijn geliefde dokter Nick (z'n naam stond onderaan m'n recept) ons nog over een paar mooie plekken in NZ die we echt moeten bezoeken had verteld mocht ik alweer gaan. Helaas.. Ik denk dat ik binnenkort m'n andere pols maar breek ofzo, dan kan ik weer eventjes terug ;) Haha nee hoor grapje, ik solliciteer wel gewoon daar. En daarna trouwen we en ga ik nooit meer weg! Sorry mam.. (Haha)
Eenmaal weer thuis was iedereen heel lief maar al gauw lachten ze me bijna allemaal uit :( Want ja, het is ook super stom! Op m'n allereerste dag in het eerste half uurtje bezeer ik m'n pols en wat blijkt het te zijn? OVERBELAST! Hoe dan?! Kan alleen maar gebeuren als je Lianne heet denk ik.. In ieder geval zijn m'n grote broers wel heel lief voor me en doen mijn afwas! (Ik had het wel geprobeerd maar na 3 dingen op de grond te hebben laten vallen, hebben ze het maar van me overgenomen haha)
Op maandag heeft iedereen van the Orange House een baantje en blijf ik zielig alleen achter. Over 2 weken start het blueberrie seizoen en ik hoop dat ik tegen die tijd mijn pols weer normaal kan gebruiken, want ik ben hier toch om geld te verdienen! Misschien dat ik nog een baantje kan vinden waar ik maar 1 hand hoef te gebruiken.. I'll let you guys know!
Liefs Li